به نظر تدا اسکاچپول، مورخ و نظریه پرداز ساختگرا، شاه ایران به همان مستبدی حاکمان فرانسه، روسیه و چین بود؛ ولی قوی تر از آنها زیرا یک ارتش کاملامدرن و پلیس مخفی بی رحم داشت. بوروکراسی شاه بوروکراسی گسترده ای بود. به طورکلی می توان چنین اظهارنظر کرد که کودتای سال 1332ش. به ظهور یک دولت اقتدارگرای بوروکراتیک انجامید که نتیجه آن جدایی ساختار دولت از جامعه مدنی بود. در دوره پس از کودتا، ساختار و سیاست دولت شروع به تغییر کرد. نظام شاه در این دوره با دو سیاست عمده مشخص می شود: 1- تلاش نظام مند برای کنار گذاشتن همه طبقات از موقعیت های مهم سیاسی و جلوگیری از مشارکت آنها در اتخاذ تصمیم گیری های مهم اقتصادی. نتیجه این سیاست آن بود که در دوره ماقبل انقلاب، در ایران طبقه حاکم به آن معنا وجود نداشت.