آرتور آراستگیسان اولین فیلم بلند خود را در سال 1994به نام «کف دست» روانه اکران عمومی کرد، او درباره این فیلم می گوید: در کودکی، مدت های طولانی من را [در خانه] تنها می گذاشتند و اغلب دست های فرد ناشناخته ای را احساس می کردم. این غریبه ها را ابتدا با کف دست های شان شناختم، صورتم را نوازش می کردند یا چشم هایم را می پوشاندند. وقتی کسی سعی داشت من را آرام کند این کار را بارها و بارها انجام می دادند. کف دست ها من را با مردهایی آشنا کرد و در تاریکی با آنها دوست شدم. این راز دوران کودکی من است: منتظر کمک می ماندم و کمک به صورت کف دست هایی عریان به سراغ من می آمد.