روسیه بخوبی متوجه یک سری مسائل در افغانستان شده است و احساس می کند که با حضور داعش در افغانستان حوزه امنیتی آنها که آسیای مرکزی است، به خطر بیفتد و مناطق مسلمان نشین آن همچون چچن تحت تاثیر بازگشت نیروهای آسیایی و تاجیک داعش قرار بگیرد. البته این تنها نگرانی روس ها به حساب نمی آید؛ آنها معتقدند که ممکن است داعش به عنوان ابزاری استراتژیک مورد حمایت آمریکایی ها نیز قرار بگیرد و به این واسطه وارد شمال افغانستان شده و از این طریق کشورهای آسیای مرکزی را ناامن کند.

این نگرانی از سوی روس ها بسیار منطقی به نظر می رسد؛ زیرا تعدادی از فرماندهان داعش که در برخی مناطق افغانستان به موفقیت هایی رسیده اند، جزو نیروهای چچنی یا از آسیای مرکزی بودند. بنابراین این نگرانی سبب شده روس ها به این فکر بیفتند که چگونه می توان داعش را در افغانستان تحت کنترل درآورد. آنها برای تحقق این هدف، به سمت همکاری و نزدیکی با طالبان حرکت کرده اند. با توجه به این که طالبان یک گروه محلی است و برخلاف داعش، ادعای خلافت اسلامی ندارد در برخی موارد درگیری هایی بین داعش و طالبان به وجود آمده است. در این میان حتی داعش به دلیل منابعی که در اختیار دارد، توانسته برخی رهبران طالبان را به سمت خود جذب کند. با این اوصاف به نظر می رسد افغانستان به میدان جنگی جدید تبدیل شود که در یک طرف کشورهای غربی و در طرف دیگر روسیه و چین قرار دارند.

در اینجا باید به این مساله نیز اشاره کرد نقش چین تاحدودی با رویکرد روسیه در افغانستان متفاوت است. یکی از نگرانی های آنها به دلیل منطقه سین کیانگ و احتمال پیوستن افرادی از این منطقه به داعش در افغانستان است، اما آنچه که این جریان را برای چین مهم تر کرده است، سرمایه گذاری حدود 46 میلیارد دلاری است که در پاکستان و مناطق مرزی افغانستان انجام داده است. به عنوان نمونه، چینی ها در بندر گوادر علاوه بر مناسبات تجاری به دنبال تاسیس پایگاه دریایی نیز در این منطقه هستند. از سوی دیگر چینی ها طی چند ماه اخیر سرمایه گذاری های فراوانی در زمینه استخراج در افغانستان انجام داده اند. به واسطه همین مسائل چینی ها بشدت به دنبال حفظ امنیت در افغانستان هستند.