از کارهای اخیر آروند دشت آرای تنها توانسته ام اجرای «درباره تصویرت از من تجدید نظر کن» را در جشنواره تئاتر فجر ببینم. این نوع تئاتر در هنر نمایش ما غریبه و نو بود. اما مشکلی که در این مملکت، بویژه در هنر و فرهنگمان وجود دارد این است که سوق دادن جامعه تئاتری به سوی ضد تعریض، ضد پردازش مسائل گلگی مردم و خنثی، سیاستی است که از نظر من سیاست غلطی است و ای کاش آروند عزیز توانایی هایش و امکانات ارتباطی که با نهادهای گونه گونه جهانی دارد را در راستای رشد تئاتر ملی سوق می داد. ما در ایران درام نویس های خیلی خوبی داریم که می توانیم از آنها استفاده کنیم و به مسائلی که جامعه امروزه درگیر و گرفتار آنهاست مانند بیکاری، ماندن در چرخه بازدارندگی برخی از نهادها، جدایی و تضاد فرهنگ های قومی کشور می پرداخت، نه مسائلی که شاید برای بخش بزرگی از عموم جامعه ملموس و قابل درک نیست. البته این اجرا لحظات خیلی خوبی هم داشت و برخی از بازی ها بسیار خوب و تاثیرگذار بودند اما متاسفانه مشکلات جامعه ما خیلی بزرگ تر از این حرف هاست و تئاتر که وظیفه اش پردازش این مسائل است نبایستی خودش را درگیر چنین موضوعات پیش پاافتاده ای کند بلکه باید تلاش کند تاثیری در رفع مشکلات و رشد جامعه در جهتی مثبت داشته باشد. امیدوارم آروند هرچه زودتر راهی را بیابد که به تفکر و هدفش می انجامد و سال ها در جست و جوی آن است.