اوژن یونسکو مرد غمگینی بود، شاید به همین دلیل طنزنویس بزرگی بود، او که به پوچ گرایی شهرت دارد، تلقی ویژه ای از پوچی ارائه می دهد که با تلقی رایج تفاوت دارد. معمولاپوچی، زیستن در جهانی تعبیر می شود که همه معانی خود را از دست داده است، اما پوچی به نظر یونسکو می تواند زیستن در جهانی باشد که انسان را از خود بیگانه کرده است و او را در «ضدموقعیت» قرار داده است: انسانی که در «ضدموقعیت» گرفتار آمده است با موقعیت خود تطابق ندارد. ازاین رو، ایده ها، سخنان و رفتارهایش نامعمول و مضحکه می شود. نمایش این نوع پوچی از نظر یونسکو یعنی مضحکه ای سرشار از قهقهه و جنون.