سیاستنامه| تحولات اساسی در عرصه سیاست، اقتصاد و فرهنگ در ایران معاصر و در راس آنها مواجهه با تجدد، ضرورت نظریه پردازی و تامل بر تاریخ ایران از سوی پژوهشگران را ناگزیر کرده است. مفهوم «عقب ماندگی» که در مواجهه با این تحولات برساخته شد، مقایسه ای و ناظر به «پیشرفت» متصوری بود که در غرب رخ داده است. در گفتار حاضر مصطفی عبدی، پژوهشگر علوم اجتماعی به دسته بندی و معرفی مهم ترین نظریه پردازی هایی می پردازد که از سوی پژوهشگران ایرانی برای توضیح وضعیت کنونی صورت گرفته اند. لازم به ذکر است مفهوم «عقب ماندگی» در سال های اخیر به طور جدی از سوی پژوهشگران مورد نقد واقع شده و بسیاری بر این باورند که این مفهوم «شرق شناسانه» و نگریستن به تاریخ ایران از منظر «عینک غربی» است. گروه سیاستنامه از نظرات متنوع در این زمینه استقبال می کند.