بانو توران میرهادی عاشق طبیعت بود. کسی چه می داند، شاید این انس با طبیعت تاثیر دیرپای روزهای نخست پس از تولدش بود که در منطقه شمیران و در گهواره ای زیر سایه درختی کهنسال سپری شد. هر چه بود، او به نوعی فرزند طبیعت بود. مادرش، گرتا دیتریش، آلمانی تبار و از خانواده ای برجسته بود. مادری که تاثیر عمیقی بر شخصیت دختر گذاشت. این بانوی آلمانی بیش از 100 سال پیش و در پی دلبستگی به مهندس ابوالفضل میرهادی به ایران آمد و شیفته این مهد هنر دوست شد و ایران را خانه خود دانست. او عهد بسته بود هیچ کدام از فرزندانش به دلیل بیماری (بخصوص بیماری حصبه که در آن دوران شیوع داشت) از دنیا نروند. او برای یادگیری فرزندانش