«سینما» هم مثل «پزشکی» شده است که هر کس می تواند برای آن نسخه ای بپیچد و هر کس خود را برای بهبود آن صاحب حق می داند. هر کسی خود را در آن موضوع صاحب نظر می داند و متوقع است. مهم نیست کارگردانی است که امسال اولین فیلمش را ساخته و سیمرغ را برمی گرداند یا دیگرانی که رای و نظر داوران را بی ارزش می دانند. یاد بعضی نفرات تازه می شود مانند مسعود ده نمکی – هنگامی که اولین فیلمش اخراجی ها را ساخته بود - پرستویی به او که سعی داشت اختتامیه جشنواره فجر را به هم بریزد و مدام اعتراض می کرد، یادآوری کرد حرمت سینما را حفظ کند. این روزها می توان این تذکر را تکرار کرد تا از ایجاد تنش در سینما خودداری کنند؛ هرچند به نظر می رسد این تنش در مراحل زیر آغاز شده است و نیاز به تحکم در کنار تدبیر است.