خوشحالم که سرانجام جواد عاطفه و عاطفه پاکبازنیا را روی صحنه می بینم. جواد عاطفه تمام عواطف و احساسش را در یک نمایش نامه تک نفره بسیار درونی گذاشته و با قدرت این متن را روی صحنه برده است. این متن از ضمیر مردانه نویسنده عبور کرده و به یک زن؛ زنی که در شکل های مختلف می بینیمش، منتقل شده است. انتقال حس های این متن سخت و دشوار و به نظرم برای بازیگر کار بسیار سخت و پیچیده ای است که خانم پاکبازنیا با قدرت از پس آن برآمده است. فضای اثر، فضای سوررئال، مارکزی است. سراسر وجود زن؛ خانم ایکس، درون خونابه است، در استخری پر از خون، غرقان و پیچان، دارد خودش را و زندگی اش را مرور می کند. پرسش هایی را به جهان