بر اساس آموزه های قرآن، دشمنان تا زمانی که تغییر گفتمانی در مسلمانان انجام نگیرد، دست از دشمنی بر نمی دارند.

دشمن بر آن است تا ببیند مومنان تا چه اندازه پایبند به اصول خودشان هستند. آنان اگر استقامت و صبر را در مومنان بیابند هرگز طمع نمی کنند، اما اگر کمی ملاحظات سیاسی و مصحلت اندیشی را در آنان ببینند، از همانجا امید در دلشان جوانه زده و زنده می شود و برنامه ریزی برای نفوذ را انجام می دهند.

قرآن در آیه 20 سوره کهف به مومنان هشدار می دهد تا استقامت ورزند و دست از اصول خود برندارند وگرنه باید منتظر پیامدهای عقب نشینی خود از اصول باشند. چنانکه می فرماید: إنهم إن یظهروا علیکم یرجموکم او یعیدوکم فی ملتهم ولن تفلحوا إذا ابدا؛ اگر آنان بر شما دست یابند، سنگسارتان می کنند یا شما را به کیش خود بازمی گردانند و در آن صورت هرگز روی رستگاری نخواهید دید.

این عقب نشینی ها هرگز دشمنان را سیر نمی کند بلکه طمعشان را افزایش می دهد تا جایی که دیگر نه گفتمان اسلامی می ماند و نه نام و نشانی از مسلمان و مسلمانی. خداوند می فرماید: یهودیان و مسیحیان از تو خشنود نمی شوند مگر اینکه به آئینشان گردن نهی. بگو: هدایت، هدایتی است که از جانب خدا باشد. اگر از آن پس که خدا تورا آگاه کرده است از خواسته آنها پیروی کنی، هیچ یاور و مددکاری از جانب او نخواهی داشت. (بقره، آیه 120)

از این آیه دانسته می شود که اگر مومنان دست از اصول بردارند حمایت الهی را نیز از دست می دهند و خداوند نگاه ولایتی و نصرتی خود را از این مردمان بر می دارد.