من بیشتر مجله فیلمی بودم، اما این طوری نبود که نسبت به مجله های دیگر سینمایی هم بی تفاوت باشم. یک نوجوان تشنه و گرسنه سینما در دهه کم امکانات 70، هر نکته و نشانه سینمایی را با ولع می بلعید و می نوشید و خیلی حق انتخاب و گزینش نداشت. بنابراین وقتی سروکله مجله دنیای تصویر پیدا شد که مبتنی بر نامش، همقدر مطالب، اهمیت فراوانی هم به انتخاب عکس های خوب بویژه از سینمای جهان می داد، بخشی از خلاهای عکسی ما در ارتباط با سینما جبران می شد. آن هم در زمانه ای که خبری از اینترنت و دست کم گستردگی و امکان استفاده آن برای همه و از جمله ما عشاق سینما نبود که بتوانیم با یک کلیک، به عکس ها، مطالب سینمایی و فیلم ها با بالاترین کیفیت ممکن دست پیدا کنیم.