مرگ دکتر افشین یداللهی خیلی زودهنگام بود و همین باورش را سخت تر و تلخ تر می کند. افشین یداللهی را می توان به عنوان یکی از ترانه سراهای خیلی جدی روزگارمان قلمداد کرد. او کسی بود که با پشتوانه شعر کلاسیک کار می کرد و در کنار آن به واسطه اینکه نوازنده بسیار خوبی هم بود با موسیقی آشنایی کامل داشت. همه اینها دست به دست هم می داد تا در نهایت بتوانیم از افشین یداللهی به عنوان یک شخصیت موفق در ترانه امروز نام ببریم. ترانه های او چه در حوزه موسیقی ایرانی و چه در حوزه موسیقی کلاسیک و پاپ نشان داده که افشین یداللهی یک ترانه سرای تمام عیار است. از همه اینها مهم تر همان طور که همه اذعان دارند شخصیت آقای دکتر یداللهی بود. او انسان بسیار دوست داشتنی ای بود. افشین به شخصه برای من رفیق بسیار خوبی هم بود و با درگذشت او احساس کردم که یک رفیق و دوست بسیار خوب را که می شد به او اتکا کرد از دست دادم. من با افشین سال ها زیستم و زندگی کردم. با کمک همدیگر انجمن ترانه سرایان را ایجاد کردیم. زیباترین خاطراتی که از افشین یداللهی دارم به واسطه همین رفاقتی بود که بین ما موجود بود و در این سال ها ادامه پیدا کرده بود. با هم زیاد شوخی می کردیم: شوخی هایی که گاهی اوقات به پشت تریبون هم کشیده می شد. در برنامه هایی که اجرا می کردم و او هم در آنها حاضر بود به روی سن دعوتش می کردم یا گاهی اوقات به جلسات او می رفتم. در خلال همین برنامه ها بین ما یکی دو شوخی هم ردوبدل می شد که همین موضوع همیشه دیدارهای ما را شیرین تر می کرد. او در وجودش طنزی داشت که بسیار سنجیده و ظریف بود همین طنز خاص او برای من همیشه دلنشین و ماندگار بوده و خواهد بود. ما روزگار واقعا خوبی با همدیگر داشتیم و همین، ضایعه نبود افشین را برایم خیلی سخت و تلخ می کند.اعتقاد دارم که افشین یداللهی با کارهایش زنده است. کارهای بسیار خوب و دلنشین او را مردم ما زمزمه می کنند و همین کارها به عنوان خاطرات آهنگین جامعه امروز ما همیشه مانده و خواهد ماند.