این روزها یکی از مهم ترین دغدغه های شرکت های بزرگ جهان، افزایش تنوع نیروی کار است. در یک محیط کار متنوع، کارکنان دارای طیف وسیعی از ویژگی ها و مهارت ها هستند. به بیان ساده تر، تنوع نیروی کار یعنی گوناگونی و تفاوت میان کارکنان از نظر سن، جنسیت، نژاد، پیشینه اجتماعی، اعتقادات، توانایی ها و ده ها ویژگی دیگر. سازمان های بزرگ، سالانه صدها میلیون دلار را صرف آموزش واحدهای استخدام می کنند تا تنوع نیروی کار خود را افزایش دهند. با وجود این، بسیاری از آنها در ایجاد یک محیط کار متنوع چندان موفق نیستند. چرا به رغم تلاش ها و هزینه های هنگفت، شرکت ها همچنان در جذب نیروی کار متنوع دچار مشکل هستند؟ ریشه این مشکل کجا است؟