چهره جدی و البته مغموم و درهم رکس تیلرسون می گوید سفر به مسکو چیزی جز تلخی به همراه نداشته است. قرار بود تیلرسون در این سفر و پشت میز گفت وگو با لاوروف و پوتین از حمله شیمیایی به مردم خان شیخون بگوید و همچنین از عکس العمل نظامی آمریکایی ها به پایگاه هوایی شعیرات و خیلی نامحسوس به تحریم ها علیه روسیه اشاره کند. تیلرسون به این سفر رفت. با وجود سیگنال های اولیه پوتین که با وزیر خارجه آمریکا دیدار نمی کند و همان ملاقات با لاوروف کافی است، اتفاقا رئیس جمهور روسیه تیلرسون را به حضور پذیرفت و پیغام های ترامپ را شنید و پسغام هایش را هم فرستاد. پیغام این بود که حمله شیمیایی به شهروندان محکوم است و خط قرمز آمریکاست و ترامپ در این ماجرا کوتاه بیا نیست و درضمن اسد مورد حمایت روسیه هم باید برود. پسغامی هم که تیلرسون با خود آورد، این بود که پوتین انتظار نداشت ترامپ به حمله نظامی علیه مواضع مورد حمایت روسیه در سوریه دست بزند. در جلسات پوتین - تیلرسون یا لاوروف - تیلرسون همه این حرف ها زده شد و به همه این مسائل هم اشاره شد، اما گویی وسط یخ و سرما. گویی در دمای زیر صفر مطلق. سردتر از اوج جنگ سرد. آن قدر سرد و نچسب که ترامپ بعد از بالاوپایین کردن سوغاتی تیلرسون از مسکو بگوید رابطه دو کشور هرگز تا این حد بی مقدار نبوده است!