انفجار انتحاری در سوریه اقدامی کاملا ناجوانمردانه و تروریستی است که نه تنها علیه کودکان و زنان بی پناهی بوده که سه سال در محاصره کامل گروه های تروریستی بودند، بلکه مخاطب این اقدام در واقع تمام بشریت است. به نظر می رسد این انفجار توسط گروه ها و جریان هایی صورت گرفته که در صحنه های نبرد مستقیم و رو در رو در سوریه شکست خوردند؛ لذا دست به تلافی زدند و البته این بار علیه مردم بی دفاع و بی پناهی که می خواستند مدت ها بعد از محاصره رنگ آزادی را ببینند. نخستین اثر این انفجار می تواند تعمیق کینه توزی و افزایش نفرت در میان مردم سوریه باشد که قطعا هیچ طرفی از آن سود نخواهد برد. نکته مهم دیگر این است که یکی از اهداف این انفجار قطعا ایجاد مانع بر سر گفت و گوهای آشتی ملی داخلی در سوریه است. گفت و گوهایی که اگر بتواند استمرار پیدا کند، نویدی بر بازگشت همگرایی مردمی خواهد بود که در گذشته شاهد آن بودیم. بنابراین این انفجار در درجه اول نشان دهنده مخالفت تروریست ها با هرگونه گفت و گو و تفاهم و راه حل سیاسی برای پایان دادن به بحران کهنه سوریه است. البته همه دست اندرکاران، بازیگران و تحلیلگرانی که مسائل سوریه را از نزدیک پیگیری می کنند اعتقاد راسخ دارند که مشکلات سوریه راه حلی جز راه حل سیاسی ندارد. به رغم همه تلاش های تروریست ها در راستای مانع سازی برای فضای شکل گرفته ناشی از گفت و گوها در آستانه یا ژنو، در عین حال باید بپذیریم که ممکن است این انفجار انتحاری تنها موجب تعویق این گفت و گوها به صورت مقطعی شود. نکته مهم دیگر تجدید حیات گروه های تروریستی در سوریه است که روز شنبه شاهد آخرین اقدام ناجوانمردانه آنان بودیم، دقیقا پس از اقدام تهاجمی و غیر قانونی اخیر امریکایی ها در حمله به پایگاه هوایی «حمص» تروریست ها این پیام را دریافت کردند که فضای حضور فعال تر و انجام اقدامات تروریستی بیشتری برای آنان مجددا فراهم شده است.