خب به سلامتی و میمنت و در کمال تعجب و شرمندگی سهم ما در پارس جنوبی با قطر برابر شد.اگر بخواهیم این سهم را از گذشته تا امروز بررسی کنیم بدین صورت است که روزهای اول قطر از آنجا نفت و گاز برداشت می کرد، ما با آنها دیده بوسی کرده و تشویق شان می کردیم و این منطقه را«ماچ جنوبی» صدا می زدیم و به قطری ها می گفتیم: «آفرین بچه ها، خیلی خوب استخراج می کنید!» کمی بعدتر ما با همت کارشناسان و دانشمندان دولت نهم و دهم می توانستیم از پارس جنوبی یک موز برداریم، در نتیجه این منطقه را«موز جنوبی» صدا می کردیم و به قطری ها می گفتیم: «موز از نفت بهتره» اما از آن طرف قطر چنان«مکشی» از پارس جنوبی انجام می داد که یک بار پدر بنده را از ایستگاه مترو جوانمرد قصاب با دستگاه مکش کشید و ما یک هفته بعد پدرمان را در دوحه داخل بشکه تحویل گرفتیم.حالا ناراحت می شویم اگر بگویید برداشت ما از این منطقه کم بوده و این طرح 90 درصد پیشرفت نداشته است.حالا دولت یازدهم آمده و فقط 10 درصد این طرح را تمام کرده (به قول دوستان!) و ما را به برداشت نفت برابر با قطر رسانده، هنر کرده؟ ما خودمان قبلا نفت برداشت می کردیم، داخل لیوان یک بار مصرف به کشورهای دیگر می فروختیم و به جایش برنج هندی می خریدیم.در آن دوران شکوهمند شرایط به گونه ای بود که با روش صنعتی-سنتی پسند و مارکوپولو محور مبادله کالا به کالا داشتیم، نفت می دادیم، لیف به جایش وارد می کردیم.بدتر از همه اینکه منتقدین می گویند آقای روحانی چرا برای افتتاح این طرح به آنجا سفر کرده؟ آیا این کار تبلیغاتی نیست؟ چرا به مناطق سیل زده نرفته؟ باور کنید سخت ترین کار دنیا در حال حاضر رئیس جمهوری بودن است.اگر رئیس جمهوری به مناطق سیل زده می رفت همین دوستان می گفتند: «اهواز را خاک برداشت، دولت را خواب!» به مناطق آلوده می رفتند، دوستان می گفتند: «آیا درست است که دولت پارس جنوبی که می تواند مولد شغل های جدید باشد را رها کرده و به سراغ ریزگردها برود؟» الان دکتر روحانی یک لیوان آب هم که بخورد، بالاخره یک نفر پیدا می شود که تیتر یک روزنامه را به این جمله اختصاص بدهد: «استفاده از امکانات دولتی و آب لوله کشی توسط رئیس جمهوری!»