اهالی موسیقی پاپ از سوی دولت احمدی نژاد هیچ گاه به رسمیت شناخته نشدند و هیچ کانون، انجمن یا ارگانی برای این گروه از هنرمندان در نظر گرفته نشد. وزیر محترم ارشاد در نشستی گفت: من وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هستم نه هنر و مطرب بازی. وقتی وزیر فرهنگ و ارشاد دولت نهم به هنر موسیقی می گوید مطرب بازی، داد اهالی موسیقی به کجا می رسد. متاسفانه آقای احمدی نژاد و کابینه دولت نهم موسیقی را هنر نمی دانستند اما در کمال تعجب در تبلیغات خود از ترانه و سرود استفاده کردند.

«ظهور دولت نهم بعد از دوران اصلاحات، یکباره اهالی هنر را با محدود شدن فضا در بخش هایی از هنر بخصوص در عرصه موسیقی مواجه کرد. اما نکته جالب اینجاست که دولت دهم با همان افراد تصمیم گرفته محدودیت گذشته را جبران و فضای هنر را کمی بازتر کند.» همچنین تعدادی از موزیسین ها و فعالان عرصه موسیقی سنتی نسبت به فعالیت گسترده گروه های موسیقی پاپ و سختی های برگزاری کنسرت موسیقی سنتی اعتراض کردند. آنها معتقد بودند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با برخوردهای سلیقه ای زمینه را برای گروه های پاپ مهیا و برای گروه های سنتی سخت کرده است. او در سخنی با وزیر فرهنگ و ارشاد دولت دهم از او خواست: «لطفا در حوزه هنر و بخصوص موسیقی تکلیف افراد را روشن کنید. ای کاش به مدیران این حوزه کمی جسارت و جرات تزریق کنید و پای مجوزهایی که خودتان صادر می کنید بایستید. تجربه به من نشان داده قانون برای سراسر ایران برابر نیست.»

در دولت قبلی بعضی از ناشران از حمایت های ویژه ای برخوردار بودند در حالی که برخی دیگر که با سرمایه های خصوصی کتاب منتشر می کردند، از این حمایت ها بهره چندانی نداشتند و مظلوم واقع شدند. متاسفانه برخی تنگ نظری ها در دولت قبلی سبب شد که بسیاری از کتاب های خوب در دایره سانسور و ممیزی خاک بخورند. برخی حتی دایره تنگ نظری را چنان وسیع کرده بودند که به آثار ارزشمندی همچون لیلی و مجنون نظامی یا اشعار فروغ فرخزاد بدبینانه نگاه می کردند و سعی در حذف و سانسور آنان داشتند.