در برخی از جنایت ها شاهد آن هستیم کودکان تنها شاهدان قتل یکی یا چند نفر از اعضای خانواده شان هستند و سایه سیاه کابوس صحنه و مکان جنایت از آنها دور نمی شود. با این کابوس شب را صبح و صبح را شب می کنند.

صدای ناله های مقتول و سکانس به سکانس نحوه جنایتی را که قاتل در مقابل چشمان نگران آنها انجام داده را به خاطر دارند و مو به مو آن را به زبان می آورند. گاه کابوس جنایتی را که در کودکی شاهد آن بودند تا بزرگسالی یقه آنها را می گیرد و همچنان با آنهاست.با هر صدا و تلنگری و هر فضای تاریکی صدای نفس های به شمارش افتاده مقتولان را می شنوند، صدای التماس های آنها در گوششان طنین انداز است.صدای فریاد قاتلان