جاش کوهن در مقدمه کتاب «چگونه فروید بخوانیم» از یک زیگموند فروید عروسکی سخن می گوید، تقدیمی یک دوست، که بالای سر او در قفسه کتاب هایش جاخوش کرده است. کوهن این فروید عروسکی را نمادی می داند برای فرویدی که جامعه مصرفی آن را «بی خطر» کرده و به «نقش و نگاری معمولی در کاغذ دیواری هزار رنگ فرهنگ» تقلیل داده است. کوهن با اشاره به این فروید عروسکی دکوری می نویسد: «تکریمی دوپهلوتر از این سراغ دارید که در آن واحد بالا می برد و زمین می زند؟ فروید اکنون آن قدر بزرگ و درعین حال کوچک شده است که به صورت عروسکی پلاستیکی برای بازی پسربچه ها در کارخانه ها تولید انبوه شود و مارک تجاری بخورد. فروید به حیات ابدی