ناصر کاظمی در 12 خردادماه 1335 در خانواده ای معتقد و اهل تقوا در تهران دیده به جهان گشود و از همان ابتدای زندگی، با قشر محروم جامعه، آشنا و همراه شد. ناصر دوره ابتدایی را با نمره های خوب پشت سر گذاشت تا وارد دبیرستان شد. او در این سنین، با شور و علاقه به مطالعه کتاب های دینی پرداخت تا بنیادهای اعتقادی و اخلاقی خود را با معارف اسلامی استوار سازد. وی پس از پایان دوره متوسطه، با شرکت در کنکور، در رشته ها «پیراپزشکی و تربیت بدنی» پذیرفته شد و بنا به علاقه ای که داشت تحصیلاتش را در تربیت بدنی ادامه داد. ناصر همزمان با تحصیل، به کار معلمی و تدریس در مدارس جنوب شهر تهران همت گماشت و بخش مهمی از حقوق معلمی خود را صرف خریدن کتاب های دینی برای شاگردانش کرد. او در روند همین مطالعات و فعالیت های اجتماعی خود، به ماهیت وابسته و فاسد رژیم شاه پی برد و از سال 1355 به مبارزات سیاسی خود شدت و وسعت بخشید. در همین سال پس از شکنجه در ژاندارمری، به دادگستری منتقل و از آن پس، در «زندان قصر» محبوس شد. در سال 1358 به پاوه رفت و فعالیت خود را با سمت «فرماندار» آغاز کرد. پس از گذرانیدن دوره کوتاه آموزش نظامی، برای خدمت در استان «سیستان و بلوچستان» راهی آن منطقه شد و حدود چهار ماه در شهرستان «زابل» به مردم محروم و مستضعف ناحیه خدمت کرد. آزادسازی و پاکسازی «باینگان»، «نودشه»، «نیسانه»، «نروی»، «نوسود»، «کله چناره» و «شمشی»، از دیگر فعالیت های این شهید بزرگوار است. وی همچنین برای مقابله با گروه های مسلح ضد انقلاب در کردستان تیپ ویژه شهدا را تشکیل داد و فرماندهی آن را به عهده گرفت. این میداندار بزرگ جهاد سرانجام در تاریخ 6 شهریور1361، در حین پاکسازی محور پیرانشهر- سردشت، در یکی از روستاها، بر براق شهادت نشست و کردستان را در سوگ خود نشاند.