یکی از سخت ترین معماهای زندگی مشترکمان، خرید هدیه برای همدیگر است، در کنار این معما که چه کسی تیوب خمیردندان را از وسطش فشار می دهد! البته نود درصد زحمت حل این معمای هدیه به دوش من و پنج درصدش هم به دوش همسرم است. آن پنج درصد باقیمانده هم زحمت های باطله است! به این صورت که به هر مناسبتی که باید برایش هدیه بخرم، عزا می گیرم این بار چی بگیرم. از بس همه چیز دارد و هرچه بگیرم اضافه است. ولی در این باره همسرم هیچ زحمتی نمی کشد. از خودم می پرسد چی می خوای و خلاص! یک هفته قبل از روز معلم هم زانوی غم به بغل گرفته بودم که برایش چه بخرم. صبح همان روز به ذهنم رسید که دست کم یک کارت هدیه بگیرم تا خودش هرچه خواست بخرد. کنارش یک دسته گل هم گرفتم تا بار معنوی کار را بالا ببرم. برای بستن هرگونه راه اخم و تخم هم چند بسته شکلاتی که دوست دارد خریدم و رفتم مدرسه دنبالش.