یک سقف کوچک و یک چهار دیواری دنج، تمام آرزوی مردان و زنانی است که در ملک آباد به پایان زندگی پرپیچ و خم شان رسیده اند و با کندن گودالی در زمین، برای خود لانه ای ساخته اند. در اینجا بدون پرسیدن نام و نشان غذای گرم، سرنگ و وسایل بهداشتی رایگان می دهند. اصلا نام و نشان چه اهمیتی دارد وقتی از خود بودنت خسته ای و به آخر رسیده ای؟

اینجا همه چیز فروختنی است. از ضایعات و مواد مخدر گرفته تا شرافت و آدمیت. هرچه ارزانتر بفروشند، نقدتر است. همه سرگردان پرسه می زنند. بی اختیار و بی مقصد. یکی خمار و دیگری نشئه است. اما دنیایشان یکی است. همه شبیه هیچ چیز شده اند، از بس که بی هویتند!زندگی در اینجا سیاه