خاندان مجلسی یکی از خاندان های برجسته دوره میانی و نهایی صفوی است. دو چهره برجسته آن یکی مرحوم آخوند ملامحمدتقی مجلسی مشهور به مجلسی اول و دیگری فرزندش علامه محمدباقر مجلسی هر دو از رجال علم و عمل در این دوره هستند. مجلسی اول در کتابی که به نام لوامع صاحبقرانی نوشته است، آگاهی های مهم تاریخی، مذهبی و اجتماعی در رابطه با روزگار خود آورده است که بخش زیادی از آن می تواند در روشن شدن اوضاع اجتماعی این عصر موثر باشد. از جمله اشارات او در این اثر به آتش سوزی های مکرری است که در آن روزگار دامنگیر استانبول بود. وی در این باره می آورد: «در قسطنطنیه بسیار می شود که در سالی، چندین هزار خانه می سوزد، چون غالب خانه های ایشان از تخته است و هر شب چند هزار کس مقرر است که در شهر می گردند و مردمان را از آتش می ترسانند و فایده ندارد و یکی از ثقات (افراد مورد وثوق) که در این اوقات از آن جا آمده بود نقل کرد که تا من در آن جا بودم، در عرض یک سال اکثر شهر سوخت و گفت هفت مرتبه آتش افتاد و در هر مرتبه چندهزار خانه سوخت و باز ساختند و دو سه هزار بیل دار در شب ها می گردند که چون آتشی به شهر افتد، ایشان از چهار طرف آن محله و خانه ها را خراب کنند که آتش از آ نجا تعدی نکند.»