همزمان با آغاز بحران سوریه و حتی پیش از آن نیز بسیاری از رهبران احزاب کردی، به طور مداوم به این موضوع اشاره می کردند که سده نوزدهم به خاطر مسائلی همچون سایکس پیکو، پیمان لوزان و تراژدی های بزرگ، سده له شدن کردها زیر چرخ تحولات سیاسی به ویژه تحولات پس از جنگ های جهانی اول و دوم بوده است. آنان با یادآوری دهشت رویدادهایی نظیر خط کشی های مرزی بین کشورهای جدید عراق و سوریه، کشتار کردها در اواخر دوران عثمانی و اوایل دوران جمهوری در ترکیه، پیمان الجزایر، بمباران شیمیایی حلبچه و چندین نقطه عطف دیگر، قرن بیستم را برای قوم کرد، دورانی سهمناک نام نهادند و در عین حال اعلام کردند که قرار است سده بیست و یکم،