انتشار خبر برگزاری کنسرتی با مبلغ بلیت 300 هزار تومان، دوباره موضوع گران بودن کنسرت ها و حتی بلیت تئاتر و سینما را داغ کرده است. اینها همه در حالی است که صندلی های همین کنسرت که با خوانندگی رضا یزدانی برگزار شده تقریبا هر شب پر بوده و با بحران مخاطب روبه رو نبوده است. معلوم نیست باید از این اتفاق خوشحال بود یا آن را به عنوان هشداری جدی به بررسی نشست؟ به هر حال بدیهی است به اندازه صندلی های سالن محل برگزاری این کنسرت کسانی هستند که بتوانند چنین مبلغی را برای تماشای یک اجرای صحنه ای بپردازند، اما آیا موسیقی، آن هم موسیقی پاپ، قرار بود برای همین تعداد بخصوص برگزار شود؟ چند درصد از کسانی که همین گزارش را می خوانند می توانند دست خانواده را بگیرند و برای دو ساعت چنین هزینه ای کنند؟