ما که تا دیروز آجرهای اضافه را به بیابان برده و آنجا برای نمی دانم کدام مردم خانه می ساختیم، الان هم می دانم که با آجرهای اضافی چه کار کنیم.به همین دلیل است که یکی از عزیزان در سخنرانی خود اعلام کرده: «می گویید عده ای می خواهند دیوار بکشند؟ امروز این مشکل ما نیست» اما چرا این مشکل ما نیست؟ الف- ما در هر چیزی کم و کسر داشته باشیم، خوشبختانه آجر زیاد توی دست و بال مان است، آنقدر زیاد که یک بخشی از آن را در شیراز به سمت نماینده مجلس پرتاب می کنیم، ب- در این سال ها ما توانسته ایم رشته«دیوارنوردی» را در کنار «کوهنوردی» و «صخره نوری» اختراع کنیم که به یمن وجود همین دیوارهای موجود در کشور بود، ج- متاسفانه دیوارنوردها مدتی است که به دلیل کمبود دیوار در سفارتخانه ها از آمادگی بدنی دور شده اند، بنابراین با ساخت دیوار جدید در پیاده روها می توانیم آنها را همچنان در اوج نگه داریم، د- تا چند سال پیش مدل موی جوانان مشکل ما نبود، امروز دیوار مشکل ما نیست، پس فردا قطعا یک نفر مصاحبه می کند و می گوید: «جیگرتون ر برم، مشکل ما دم کنی نیست!».

پس مشکل ما چیست؟ الان کف مطالبات ما صیانت از زیرپیراهنی و زیرشلواری مان شده است.باور کنید در خانه ما یک فضای رعب و وحشتی ایجاد شده که همه هراسان لباس های خودشان را یک جایی مخفی می کنند.شب گذشته پدرم به اتاقم آمد و گفت: «اون زیرشلواری اندی کلایدی منو کسی ندیده؟» تعجب کردیم چون حالا موضوع آنقدر حاد نبود که پدرم این وقت شب بیاید و با ترس و هراس این سوال را مطرح کند، دلیلش را که پرسیدیم گفت: «بابا جان، من عمری ازم گذشته، جلوی در و همسایه آبرو دارم، متاسفانه زیرشلواری رنگشم بنفش بود، می ترسم یه نفر بگیردش جلوی دوربین و بگه: اینه دولت یازدهم!».تازه شستم باخبر شد که پدرم چرا نگران است، الان ما کاری با مسائل اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و اینها نداریم، جان هرکس که دوست دارید، یکسری وسایل مانند مسواک و لباس هایی که قبل از لباس های اصلی مان می پوشیم و... اینها چیزهای شخصی هستند، آنها را جلوی دوربین نگیرید و لااقل از جوراب و فلان مردم بهره برداری سیاسی نکنید، من کوچک تک تک شما هستم!