فلزات سنگین از بدن دفع نمی شوند، بلکه در بافت های چربی، عضلات، استخوان ها و مفاصل رسوب کرده و باعث بروز بیماری ها و عوارضی چون اختلالات عصبی، انواع سرطان، سقط جنین، اختلالات تنفسی، آسیب به کبد، کلیه،مغز، التهاب مفاصل، ریزش مو و پوکی استخوان می شوند.

به گفته مریم مظهری - کارشناس آزمایشگاه کنترل غذا و دارو- هر ساله کارخانجات و واحدهای صنعتی و مراکز شهری با ورود فاضلاب ها و پساب های خود به محیط های آبی و وارد شدن آنها به زمین های کشاورزی و همچنین استفاده از سموم و کودهای شیمیایی به منظور باروری خاک که حاوی فلزات سنگین هستند، باعث آلودگی زمین های کشاورزی می شوند. وی افزود: از آن جایی که رابطه معنی داری بین فلزات سنگین خاک و میزان تجمع آنها در گیاه وجود دارد، این فلزات سنگین پس از تجمع در گیاهان و حیوانات، علاوه بر آسیب های جدی بر سلامت این موجودات، مصرف فرآورده آن ‎ها را برای مصرف کننده نهایی یعنی انسان، مخاطره آمیز می کند. در نتیجه، یکی از دلایل اصلی مواجهه انسان با فلزات سنگین، مسیرخاک- دانه و غذاست. فلزات سنگین، فلزاتی مانند سرب و کادمیم و آرسنیک، زئوبیوتیک هستند به این مفهوم که این عناصر برای متابولیسم بدن، مورد نیاز نیستند و حتی مقادیر کم آنها نیز برای بدن، مضر است.

وی خاطرنشان کرد: در مطالعه ای به این نتیجه رسیدیم که به طور متوسط 3 بار شستن و 3 ساعت خیساندن، به میزان 15 درصد فلز سرب را در برنج کاهش می دهد. ولی باید مطمئن شد آبی که برای شست وشو و خیساندن استفاده می شود خودش بدون سرب باشد.