نوع نگاه یا فلسفه ای که این پژوهش بر اساس آن شکل گرفته مبتنی بر این عدم توازنی است که پژوهشگران بر اساس آن، مفهومی را طرح می کنند که عمده این نگاه در کارهای مجید تهرانیان تحت عنوان «اکنون زدگی» وجود دارد. او می گوید جامعه ایران اکنون با وضعیتی رو به رو است که از گذشته خود بریده شده و امکان بازگشت به آن را ندارد و در عین حال، آینده ای که پیش روی خود می بیند آینده روشنی نیست. تهرانیان، می پرسد اگر در این شرایط توسعه اتفاق بیفتد نقش نهادهای فرهنگی مثل رادیو و تلویزیون چه می تواند باشد. در نتیجه، این تحقیق با این چارچوب شکل می گیرد و به همین دلیل نیز سهم سوالات و یافته هایی که به رسانه و مصرف فرهنگی مربوط می شود زیاد است.