1) بیست ونهم شورانگیز اردیبهشت گذشت. مثل خیلی روزهای دیگر. مثل دوم خرداد. مثل بیست وچهارم خرداد. روزها می آیند و تلخی یا شیرینی خود را در دهان می گذارند و زودتر از آنچه می پنداریم، صورت تاریخ به خود می گیرند و به خاطره ها تبدیل می شوند. برای کسانی خاطره ای تلخ می سازند و برای دیگرانی خاطره ای شیرین. بعضی خاطره ها و تاریخ ها اما زنده اند و بعضی دیگر نیمه جان یا بی جان در بایگانی راکد ذهن فراموش می شوند. این طبع و سرشت ناگزیر زندگی و اجتماع و سیاست است. عمر خاطره ها همان قدر که مربوط به اهمیت آنهاست، از میزان توجه به آنها و استفاده ما از آنها تبعیت می کند.