پروفسور هرمز مه منش سال هاست در کنار کار حرفه ای خویش نقاشی می کند. او که جزء چند جراح مهم روباتیک قلب است و از نخبگان رشته تخصصی خویش محسوب می شود، نقاشی را به شکل خودآموخته و خودانگیخته انجام می دهد. برای مه منش نقاشی شکلی از فعالیت هستی شناسانه است و به همین علت موضوعات وی مملو از خاطرات، پرسش ها، دل مشغولی ها و خواب هایش است؛ نقاشی هایی که رنگ ها و شکل ها در آنها خاطره ها و تخیلی سرشار را نشان می دهند. هرچند آثار او متنوع و سرشار از آزمایشگری است، اما نقش مایه های انسان، درختان و پرندگان در آنها تکرار می شود. رابطه میان آسمان و زمین و کشف ترکیب ها و کار متنوع با رنگ ماده، این نقاشی ها را