امروز ایرانم شاد است و امیدوار. امید به فردایی بهتر و امید به آینده ای روشن. ما از پدران و مادرانی این امید را به یادگار داریم که در راه دین و ایمان و حفظ مرزهای کشور رنج ها برده اند و با جان و مال خود به پای آزادگی سرزمین شان ایستاده اند. رنج هایی به امید آینده هرچه بهتر فرزندان شان. رییس جمهورمن، رییس جمهور ایران، من یک دختر ایرانی، فرزند این سرزمین، دوباره اعتمادم را به تدبیر تو گره زده ام.به حرمت این رنج ها امید ما را به تدبیر خود پاس دار. ما مردم سربلند ایران زمین با تعهد در برابر حال و آینده در پای صندوق های رای حاضر شدیم نه با وعده نان و نبات که با وعده چشیدن شهد شیرین آزادی در اندیشه، قانون در عمل، آبادانی ایران، صلح پایدار و تعامل سازنده با دنیا. از هر رنگ و از هرگوشه، از هر قوم و از هر دین، برای ایران آمدیم. آقای روحانی، به سعی و تلاش ایرانی، به گفتمان های انتخاباتی در میادین و خیابان ها، به دفاع مردم از شما در برابر تهمت ها و دروغ ها، به تشویق ها و نقدها، به شادی ها و غم ها، به همیاری این مردم نازنین صبور، به نقش زیبای نقش جهان، به گرمای شیرودی و به فریادهای آزادی، به انتظار در صف های طولانی رای برای سرنوشت ایران و به حضور سبز این مردمان آزاده، با ما عهد ببند، برای عمل به عهدهایی که بسته ای، برای اجرای برنامه هایی که قول داده ای، برای تلاش مستمر و خستگی ناپذیر، برای بهبود معیشت ایرانیان، برای عزت و افتخار ایران و ایرانی، برای چشمان خسته و رنجور پیرمردان و پیرزنان زحمت کشیده، برای لبخند دوباره ایرانم، برای امتداد امید، خردورزی، اصلاح و تدبیر، برای تکرار این شادی ها به امید ساختن نسلی پویا و شاد. سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای/ هوای آخر اردیبهشت عجیب روحانیست