امیر پازواری: متخلص به کل امیر، شاعر مازندرانی اواخر عهد صفوی است. مضامین شعر او بیشتر عشق پاک و روستایی، پرهیزکاری، گشت و گذار در طبیعت، کشت و زرع و مدح حضرت علی(ع) و ائمه اطهار است. در اشعارش از آیات قرآن، احکام و احادیث و سخنان عارفان بسیار استفاده کرده است. کنزالاسرار از اوست.

ابوالحسین نوری: شیخ ابوالحسین احمدبن محمد نوری (بغوی) ملقب به صاحب الوفا، امیرالقلوب، عارف عاشق عارف و صوفی مشهور خراسان در قرن سوم ق است. نوری بسیار به ریاضت نفس می پرداخت. از نظر او تصوف یک سو نهادن همه لذات بود. فقیر راستین را کسی می دانست که فقط به خدا توکل کند.