«شیخ اجل سعدی علیه الرحمه در انتهای مقدمه گلستان می فرماید: «در این مدت که ما را وقت خوش بود/ ز هجرت ششصد و پنجاه و شش بود.» من نیز به اقتفای وی می گویم در این مدت که ما را وقت خوش بود، هزار و سیصد و هفتاد و شش بود.» اما چرا می گویم که دوم خرداد 76 برای من باعث خشنودی و خوشوقتی است؟ با اینکه از آن رخداد بیست سال می گذرد و بیش از 17 سال آن را زمینگیر بوده و عملا در حصر خانگی به سر برده ام اما گمان دارم که دومخرداد ارزش آن را دارد که در تاریخ سیاسی معاصر ایران به عنوان نقطه عطفی برای تحولات بعدی، برجسته شود. من اعتقاد دارم این رخداد تاریخ جمهوری اسلامی را به بعد و قبل از خود تقسیم کرده است که ذیلا دلایل خود را برای اثبات این مدعا ارایه می کنم تا که قبول افتد و چه در نظر آید.