با وجود این همه مجوزی که داده شده است جمعیت تهران همان 7/8 میلیون نفر ثابت باقی مانده است. این آمار حکایت از آن دارد که تقاضای واقعی برای این همه خانه هایی که ساخته شده نبوده و درصد بالایی از آنها فقط و فقط به تصور سوداگری بوده است. یعنی ساخت این همه واحد براساس تقاضای «واقعی» نبوده و اثبات آن هم ساده است. شما به حجم ساخت وسازها نگاه کنید...! بیشترین تقاضای مسکن در مناطق میانی شهر بوده و هست درحالی که بیشترین واحدهای مسکونی در مناطق شمالی و ثروتمند و برخوردار ساخته شده اند. به عبارتی دیگر مبنای آقایان در شهرداری فروش تراکم و فروش ظرفیت های زیست محیطی و سوداگری در شهر بوده است و اینها عین واقعیتند.