امیر نادری در سینمای ایران یک پدیده است. او بدون تحصیلات سینمایی و حتی تحصیلات رسمی مدرسه ای (طبق گفته ها فقط حدود شش کلاس سواد داشت) با نیاز درونی اش و آنچه در عمل و کارزار زندگی آموخت به جدال نادانستن و بی سوادی رفت تا به جایی که یکی از با سوادترین سینماگران ایران در 30 و 40 سال گذشته شد؛ البته نه به مفهوم کلاسیکش بلکه به این معنا که دارای دانایی خاصی نسبت به سینما شد و در مسیر ساختارشکنی و کشف راه های جدید برای بیان سینما تلاش کرد. کارنامه امیر نادری را می توان به سه دوره تقسیم کرد؛ دوره اول فعالیت های او به عنوان دستیار، عکاس و کارورز در پشت صحنه است که با فیلمسازان مطرحی چون ساموئل خاچیکیان،