بی شک پوپولیسم را می توان به پدیده ای چون سیاست بالیوودی تشبیه کرد. حال آنکه مخاطب ردیف های سالن این فیلم، ذهن گرسنه ملتی است که در کشاکش تماشای آن رویاهای خود را بر سر قلاب نویسندگان آن می یابند.

حال می ماند لب به قلاب سپردن یا نسپردن؛ مسئله این است. اینجاست که قدوقامت اندیشه یک ملت شناخته می شود. کنون که تندباد ویرانگر پوپولیسم حتی دشت های کشوری چون آمریکا را درمی نوردد، انتخابات اخیر در ایران خبر از رشد و بلوغ سیاسی و در امتداد آن رشد فرهنگی بی نظیر این ملت می دهد. می توان آن را نتیجه رنج تجربه کردن دانست. آری به راستی که تاریخ برای عبرت گرفتن است. ما از حیلت این قلاب جستیم. حال می ماند دولت منتخب که فرهادی وار، حقیقت ها، غم ها و کمبودهای نهان و آشکار در دل داستان این جامعه را دریابد. به راستی این ملت سزاوار سیاست منطقی است.