وقتی از «تاریخ» سخن می گوییم معمولا کمتر از آن «گذشته نزدیک» را مراد می کنیم: پنداری ناخودآگاه ارزش تاریخ را در هرچه دورتر بودنش از اکنون می پنداریم. این در حالی است که همه می دانیم تاریخ آن شناختی درباره گذشته است که فارغ از فاصله اش با ما، باید به کار اکنون و آینده بیاید. گذشته های دور، چه «متوجه» باشیم و چه نباشیم، بر اینکه امروز چه کسی هستیم و در کجا ایستاده ایم، اثر گذشته است. لیکن این گذشته نزدیک است که آثار و عوارض آن هنوز وجودی ما نشده است ولذا برای آنکه به کار امروز بیاید، باید آن را موضوع «توجه» قرار دهیم. گذشته نزدیک، خصوصا در جامعه ای که احوالاتش ناخوش است، مغفول واقع می شود. چنین