«کتابشناسی انتقادی جامعه شناسی تشیع»، یک نمونه از پژوهش جمعی در علوم انسانی ایران است و از این حیث در تاریخ پژوهش ایران ماندگار خواهد شد. چرا که در این اثر، از یک سو تقسیم کار جمعی وجود داشته است و از سوی دیگر تمامی اعضا در تمامی مراحل و فرآیندهای تدوین اثر مشارکت داشته اند. باقی خصلت جمعی این اثر را مصداقی از تغییری نسلی در پژوهشگران نسل جدید و جوان این حوزه دانست که آماده تبدیل «من»ها به یک «ما»ی جمعی پژوهشی هستند و از این منظر، بخشی از تمایز این اثر، ناظر به تغییری نسلی در پژوهشگران این حوزه است.