سال های اول شهادت دکتر چمران، یکی از بستگان این بزرگمرد پیشنهاد داد رمانی درباره ایشان بنویسم. من از سال ها قبل به این انسان چندوجهی ارادت داشتم اما به دلیلی این پیشنهاد را نپذیرفتم. بر اثر مرور زمان هرچه با زندگی دکتر آشناتر می شدم شیفتگی و ارادتم به این مجاهد عارف بیشتر می شد و اساسا نسبت به چند تن از سرداران جنگ احساس دین می کردم و یکی از آن عزیزان دکتر چمران بود. سال1392 با سید ابوالفضل کاظمی آشنا شدم. قبلا خاطرات او را در کتاب ارزشمند «کوچه نقاش ها» خوانده بودم و سوای ارزش های مبارزاتی و جنگی کتاب، از لحن و شیوه بیان این رزمنده خوشم آمده بود. گویشی لوطی مسلکانه و خاص که انسان رابه فضای