در سال های پایانی دهه 30 خورشیدی با او آشنا شدم زمانی که روی صحنه تئاتر پارس اجرا داشت و بعدها به چهره ای محبوب و شناخته شده در حوزه سینما و تئاتر تبدیل شد. با وجود اینکه برادرم فرهاد با مجید پسر استاد انتظامی دوست بود اما هیچ گاه او را از نزدیک ندیده بودم تا اینکه سال 1382 در سومین همایش تجلیل از چهره های ماندگار با هم آشنا شدیم و همان شب قرار عکاسی از او را برای کتابی که می خواستم چاپ کنم گذاشتیم.هم به خاطر شخصیت با نفوذش دوست داشتم از او عکسی داشته باشم و هم حرکات صورتش و میمیک اش بسیار مناسب بود برای عکاسی پرتره. قرارمان جلوی در موزه سینما بود. او را سوار بر ماشین کردم و با هم به سمت آتلیه ام در خیابان طالقانی آمدیم. از گذشته صحبت کردیم و از همان آغازین روزهای آشنایی ام با او در تئاتر پاریس و نمایشی که با کارگردانی صمد صباحی که از بستگان و آشنایان پدر من بود، بازی می کرد. عزت الله انتظامی بسیار خوش صحبت و شیرین است و کسی نیست که از همصحبتی با او خسته شود.به خاطر رسیدن به حس مناسب برای گرفتن عکس، از او درخواست کردم پی اسی را که در ذهن دارد تمرین کند تا من به کادر و نورپردازی مناسب برسم. او نمایشنامه ای از شکسپیر را برگزید و با حرارت، بیش از نیم ساعت به نقش آفرینی پرداخت. در تمام آن نیم ساعتی که انتظامی بی وقفه مقابل دوربین عکاسی بازی می کرد و من در دلم بازی او را تحسین می کردم، مترصد لحظه مناسب بودم تا اینکه رسید و دکلانشور را زدم و این عکس به یادگار ماند. عزت الله انتظامی خلاقیت عجیبی در جان دادن به شخصیت ها دارد و همه نقش هایش ماندگار است و خودش هم جزو چهره های ماندگار است. بهترین ها را بازی کرده و بهترین بازی را کرده است. این ویژگی در خور ستایش است. تولدش را تبریک می گویم وبرای او آرزوی سلامتی دارم.