«ایران»: کمتر کسی می داند که حسین علیزاده نوازنده مشهور تار و سه تار و آهنگساز، از کودکی بیشتر از آنکه دلداده موسیقی باشد عاشق سینما بوده و دوست داشته آهنگساز فیلم شود؛ دورانی که قران قران پول جمع می کرده تا سور و سات سینمای آخر هفته را جور کند و یکی دو فیلم را با ولع تماشا کند؛ این علاقه البته تا همین حالا هم ادامه دارد و استاد می گوید اگر کسی از او بپرسد چکاره ای، دوست دارد پاسخ دهد آهنگساز فیلم.

دیروز در نخستین نشست از سلسله نشست های تخصصی سال 96 انجمن بازیگران سینمای ایران بیش از هر چیز تحت تاثیر صحبت های حسین علیزاده بود که از علاقه اش به سینما، آهنگسازی فیلم و خاطراتش گفت.

به گزارش ایلنا، حسین علیزاده گفت: بسیاری از هم محله ای های من زمانی که جلوی پدر و مادرشان نام موسیقی را می آوردند با خشونت عجیبی به آنها می گفتند برو دهنت را آب بکش. پدر من خیاط و مادرم خانه دار بود اما به دلیل اینکه وجودشان از عشق بود، زمانی که من از موسیقی صحبت کردم، گل از گلشان شکفت و گفتند هر چه تو دوست داری.

این آهنگساز به دریافت جایزه جهانی موسیقی آسیا اشاره کرد و با گفتن این جمله که «هیچ کس از جایزه و تشویق بدش نمی آید»، گفت: در موسیقی ایران ظلم زیاد است.

برای من افتخار است که در شرایطی موسیقی کار می کنیم که درعرصه جهانی اتفاقات مثبتی رخ می دهد. او ادامه داد: من همیشه در مصاحبه هایم شرط می کنم غیر از حسین علیزاده چیز دیگری به من نگویند. واژه گرایی در هنر ما به سم بدی تبدیل شده است.