کولاکوویچ، سرمربی تیم ملی والیبال ایران جمله عجیبی در مصاحبه اش گفت: «بازیکنانی که در ایران فعالیت می کنند دو، سه برابر بازیکنانی که در باشگاه های اروپایی فعالیت می کنند درآمد کسب می کنند.» او حتی به بازیکنان ایرانی توصیه می کند برای یک بار هم که شده به لیگ های خارجی بپیوندند تا «با روش های مختلف تمرینی آشنا شوند».

اصرار سرمربی تیم ملی برای این است که بازیکنان ایرانی با شیوه های دیگر تمرین و بازی آگاه شوند و تجربه بیشتری به دست بیاروند. در حقیقت او با زبان بی زبانی می گوید برای پیشرفت باید از ایران خارج شد چون سطح علمی والیبال روز دنیا با لیگ ایران تفاوت های بسیاری دارد.

در لیگ ایران، بازیکنان دو تا سه برابر بیشتر از بهترین بازیکنان دنیا قرارداد می بندند و برای همین حاضر نیستند از کشور خارج شوند. در حقیقت لیگ برتر والیبال ایران در سطح «سوپرلیگ» است چون فاصله بسیاری با لیگ حرفه ای دارد.

به نظر می رسد والیبال در ایران بیش از آنکه مبتنی بر تکنیک، تاکتیک و پیشرفت باشد، بر پایه پول و امکانات می چرخد. از همین جا مشکلات آغاز می شود. توسعه والیبال و در سطح کلان ورزش، باید منطبق بر علم روز باشد اما متاسفانه جریانی در کشور وجود دارد که با سوءاستفاده از فضای غیرحرفه ای، تنها به منفعت های اقتصادی فکر می کند.

چنین جریانی حتی در تشکل های ورزش به صورت باند فعالیت می کنند و ورزش را از توسعه بازمی دارند. اتفاقی که حتی در فوتبال کشورهای عربی هم افتاده بود و آنها ستاره هایشان را با مبالغ بالا در کشور حفظ کردند اما نتوانستند به رشد و توسعه برسند.

گویی والیبال ایران هم می خواهد در همین مسیر گام بردارد.

نگاه نتیجه گرایانه، مقطعی و گذرا و البته نگاه تجاری به والیبال موجب شده این رشته ورزشی در این مقطع با افول روبرو شود و خبری از استعدادهای تازه و جنگنده نباشد.

همین نگاه باعث شده که کولاکوویچ خبر از کشف استعدادهای تازه و چالش تمرین با آنها برای المپیک بعدی بدهد.

باید به رده های پایه توجه داشت و از آنها استعدادهای تازه یافت. رشد ورزش ایران در گرو توجه به این زیرساخت هاست.