غلام رضا آزادی در سال 1340 در یکی از روستاهای «جرقویه» در«اصفهان» متولد شد و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی، همراه با خانواده، به «تهران» مهاجرت کرد. وی در کنار تحصیل و فعالیت های روزانه، در کلاس های علوم دینی که شب ها در حسینیه انصارالمهدی(عج) تهران تشکیل می شد، فعالانه شرکت داشت و با عشق و علاقه خاصی از آن بهره می برد.

او همگام با ملت ایران، در مبارزات سال های 1357 – 1356 فعالیت مستمر داشت. یکی از فعالیت های مهم وی در پیش از انقلاب، توزیع اعلامیه های حضرت امام(ره) بین آشنایان و کسبه بود. در جریان تحصن دانشجویان در دانشگاه، نقش فعالی داشت، به طوری که چندین بار مورد ضرب و شتم عمال رژیم قرار گرفت.

در درگیری های سیاسی خرداد 1360 و در اوج فعالیت گروهک ها در یکی از خیابان های تهران، به وسیله تیغ موکت بری مورد حمله منافقین کوردل قرار گرفت و از شدت مجروحیت، بیهوش بر زمین افتاد. پس از آن، مدت یک ماه بستری شد، ولی بلافاصله پس از باز یافتن سلامتی، خدمت خود را به انقلاب و نظام اسلامی ادامه داد.

به دلیل رشادت هایی که در انجام ماموریت ها به خرج داده بود، از طرف فرماندهی مورد تشویق قرار گرفت و به عنوان سهمیه قرارگاه برای سفر حج انتخاب شد. او در حالی که خود را مهیای این سفر روحانی و معنوی می کرد در دوم تیر ماه سال 1366 در منطقه عملیاتی نصر4 (مقر شهید بروجردی) بر اثر بمباران هواپیماهای بعثی به درجه رفیع شهادت نایل گردید و به جای زیارت خانه خدا، سبکبار به منزلگاه جاوید پرواز کرد و به دیدار و زیارت صاحب خانه شتافت.

مردم امام (ره) را تنها نگذارید و به حرف های ایشان گوش داده و عمل نمایید وگرنه در روز قیامت جواب خداوند را چه خواهید داد؟ باید امروز به بهشتی ها بگوییم که چون کوه استوار مانده ایم به رجایی ها بگوییم که سرنوشت جنگ را در میدان جنگ معین خواهیم کرد.