برای ایجاد گفتمان تغییر در نظام آموزش وپرورش باید به چند نکته اساسی توجه کرد:

1. یکی از موانع جدی توسعه نایافتگی آموزش وپرورش، نادیده گرفتن مشارکت جدی و ماهوی معلمان در اداره آموزش وپرورش و تعیین سرنوشت حرفه ای آنان است. این مانع جدی متاثر از نوع نگاه به نقش و جایگاه مردم در توسعه کشور است و البته در آموزش وپرورش بسیار تاثیرگذارتر است. تا زمانی که این مشارکت به صورت قانونی نهادینه نشود، امیدی به توسعه آموزش وپرورش نباید داشت.

2. مسئله مهم دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، تغییر نگاه سیاست گذاران و دولتمردان نسبت به آموزش وپرورش است. مسئولان باید باور کنند آموزش وپرورش واقعا محور توسعه است. درواقع مسئولان مربوطه و کارشناسان در حوزه برنامه ریزی با این نگاه باید برای آموزش وپرورش سیاست گذاری و برنامه ریزی کنند.

3. درنهایت تغییر ساختار آموزش وپرورش با توجه به دو نگاه فوق ممکن می شود. آنچه به عنوان اولویت اهمیت دارد، نقش محوری قائل شدن برای مدرسه به عنوان کانون اصلی تحول و اصلاح نظام گزینش و آموزش معلمان است.