تقریبا اتفاق نظر است که جامعه ما از مشکلات گوناگونی در رنج است و این مسائل و مشکلات به گونه ای است که کمتر می توان با اصلاح یک جزء به تنهایی آن مساله را حل یا مشکل را برطرف کرد. می توان گفت که حل مشکلات به صورت جزءنگری از نظر برخی افراد، تعلیق به محال شده است. راه حل های کل گرایانه نیز در عمل ممکن نیست و تجربه نشان داده که این راه حل ها سبب مشکلات بیشتری خواهند شد. به همین علت کوشش صاحب نظران این است که عامل و متغیری را پیدا کنند که اصلاح آن در درجه اول ممکن باشد و در مرحله بعد اصلاح آن شانس بهبود سایر مشکلات را بیشتر کند. به نظر بنده این متغیر شفافیت و دسترسی به اطلاعات است. این موضوع به گونه