پیکر زنده یاد عطاءالله بهمنش، گزارشگر و مفسر باسابقه ورزشی به یاد روزگارانی که در ورزشگاه امجدیه سابق و شهید شیرودی کنونی گزارش تهیه می کرد، برای آخرین بار دور چمن ورزشگاه تشییع و برای همیشه به سمت خانه ابدی اش، قطعه نام آوران بهشت زهرا(س) بدرقه شد، اما صدای این استاد مسلم گزارشگری در تاریخ ورزش ایران ماندگار شد.

بهرام افشارزاده (دبیرکل پیشین کمیته ملی المپیک) یکی از سخنرانان مراسم خاکسپاری بود که در جملاتی کوتاه در وصف ویژگی های استاد بهمنش در عرصه گزارشگری گفت: خیلی از مردم ممکن است اهل مطالعه باشند و دانش را فرابگیرند و شیوا نیز صحبت کنند، اما هیچ گاه بهمنش نخواهند شد؛ زیرا وی روزنامه نگاری بود که هیچ گاه خود را نفروخت و با عشق به وطن زحمت کشید و کارش را بدون هیچ ترسی ادامه داد. استاد بهمنش انسان به تمام معنا، صبور و بادانش بود و باید تاسف خورد از این که مرد بزرگی را از دست داده ایم. بهتر است جامعه ورزش قدر پیشکسوتان را بیشتر بداند.

مرحوم بهمنش که 94 سال داشت، سال ها به علت بیماری از شرایط مناسبی برخوردار نبود. او نخستین گزارشگری زنده ورزشی در رادیو را در سال 1337 برای رقابت دوومیدانی انجام داد. بهمنش نویسندگی را از دی ماه 1330 در مجله ورزشی نیرو و راستی شروع کرد. او در سال های 1333 تا 1337 در نشریه امید ایران می نوشت و پس از آن نیز از نویسندگان اصلی هفته نامه کیهان ورزشی و دنیای ورزش به شمار می آمد و با نشریاتی همچون روزنامه اطلاعات، گلبانگ، روزنامه ری و ایران ورزشی همکاری داشت.