خبرهای تلخ، کوتاهند؛ اما داغ شان به بلندای نام آدم ها اوج می گیرد و گاه هیچ زمان سرد نمی شوند. خبرهای تلخ بلند نیستند، در چند کلمه گفته و نوشته می شوند اما سال ها تعبیر می شوند و نفس ثانیه ها را بند می آورند. تیرماه سال 95 به نیمه نرسیده است که انفجار خبری تلخ، نظم لحظه ها و توالی اخبار را به هم می ریزد و درک فقدان آن نه تنها بر سر اهالی فرهنگ و دوستدارانش بلکه تمامی آنهایی که ارزش هنر و گنجینه های فرهنگی را می فهمند و برای اهتزاز پرچم ایران در مجامع جهانی دلشان می لرزد، آوار می شود. شامگاه چهاردهم تیرماه با خبری نفس بر و تلخی بی پایان آغاز می شود؛ «عباس کیارستمی در پاریس درگذشت». در ایام تعطیل