با عباس کیارستمی دوست بودم اما دوستی ما آنقدر صمیمانه و نزدیک نبود که هر روز به هم زنگ بزنیم و حال هم را بپرسیم. دوستی ما دوستی بین یک سینماگر بزرگ و دراوج و یک منتقد فیلم بود که سینمای او را به خاطر نگاه انسانی و شاعرانه و مدرنیسم و نوآوری های فرمالیستی و زیبایی شناسانه آن دوست داشت و تحسین می کرد و می کند.

برخلاف برخی از منتقدان، من هیچ اشکالی در دوستی بین منتقدان و سینماگرانی که آنها کارشان را تحسین می کنند نمی بینم. به اعتقاد من این دوستی اگر بر نگاه انتقادی منتقد تاثیر نگذارد و باعث نشود که منتقد به خاطر رودربایستی با دوست سینماگرش، همه کارهای ضعیف او را تایید و تحسین کند، نه تنها هیچ ضرری ندارد بلکه به منتقد کمک می کند که به شناخت و فهم بیشتری از افکار و دیدگاه های سینماگر محبوبش برسد.