نیم نگاه

آفتاب و گرمای کوره ها، گود را شبیه جهنم کرده. محمد اما سرش گرم کار است. کلاه حصیری رنگ و رو رفته ای به سر دارد و پاهایش تا زانو توی گل فرو رفته. خودش می گوید از خواف آمده و 2 ماه کار می کند تا خرج بی کاری بقیه سال را دربیاورد. محمد با سه پسر کوچک و همسرش مشغول کار هستند.

تا چشم کار می کند دودکش های بلند کوره هاست و کارگرانی که آنقدر کار کرده اند که صورتشان همرنگ آجر شده. لابه لای گودها می چرخیم و بچه ها دوره مان می کنند. انگار که کارناوال است و ما پیشاهنگانی که بچه ها دلشان می خواهد با آنها سرگرم شوند. بچه ها به ما می گویند بالای محوطه، استخر دارند و می روند آنجا بازی. استخر؟ آن هم در این بیابان؟