قرآن کریم در صدد این است که جامعه بشری را زنده کند. این حیات ما مشترک بین حیات انسانی و حیات حیوانی است؛ اما یک سلسله مشترکاتی بین انسان و فرشته هاست که اصرار قرآن کریم بر این است که ما را به آن حیات مشترک بین انسان و فرشته برساند که ما هم در حد فرشته بشویم؛ ائمه ما (علیهم السلام) اینها معلمان فرشته اند، از ما آن توقع نیست؛ اما در حد فرشته شدن برای ماها مقدور است؛ لذا فرمود: (یا ایها الذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول إذا دعاکم لما یحییکم)،[1] گرچه نام ذات اقدس الله و همچنین وجود مبارک پیامبر(ص) به عنوان تثنیه و دو نفر ذکر شد؛ اما چون دعوت، یک دعوت است، از این جهت فعل و ضمیر را مفرد (دعاکم) می